Την πρώτη μέρα στο σχολείο ρωτάει η δασκάλα τα παιδάκια να πουν ένα-ένα το όνομά του:
-Εσένα πώς σε λένε;
-Εσένα πώς σε λένε;
-Αννούλα.
-Και εσένα;
-Κωστάκη.
-Εσένα πώς σε λένε;
-Με λένε Αλία και είμαι από την Αλβανία.
-Από εδώ και πέρα θα λέμε πως είσαι ο Γιαννάκης και είσαι από την Ελλάδα.
Χάρηκε πολύ ο μικρός, αφού τα υπόλοιπα παιδιά δε θα τον κορόιδευαν και θα έπαιζαν μαζί του.
Όταν γύρισε σπίτι του λέει η μητέρα του:
-Αλία, πλύνε τα χέρια σου και έλα να φάμε.
-Δε με λένε Αλία. Με λένε Γιαννάκη και είμαι Ελληνόπουλο.
-Τι είπες; Δεν ντρέπεσαι;
Και το πλακώνει στο ξύλο.
Το βράδυ γυρίζει ο πατέρας του.
-Τι έχεις Αλία; Γιατί κλαις;
-Με έδειρε η μαμά γιατί της είπα ότι με λένε Γιαννάκη και είμαι Ελληνόπουλο.
-Τι είπες; Δεν ντρέπεσαι να λες ότι είσαι Ελληνόπουλο;
Τον πλακώνει στο ξύλο και αυτός.
Την επόμενη μέρα πάει στο σχολείο και τον βλέπει η δασκάλα μελανιασμένο.
-Τι έπαθες Γιαννάκη;-Πού να σας τα λέω κυρία. Χτες το βράδυ με έδειραν δυο Αλβανοί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου